Sábado 21 do Marxo, San Serapio
E cada dia que pasaba nos chegaban notiças dotros Castelos, que caían uno trasotro. E os Bitxos Verdes sometían a os defensores dos castelos, e a unos os ferían e a otros mataban. E os defensores dos castelos, e os seus sanadores, curanderos, físicos e sabios en as artes de curar facían todo o que podían, perque faltabanles apetxusques de sanar … e tambén dafeitar.
En esto que un dia nos chegó ad portas un Caballero, barbado e pinta de goarro, con cien escuderos e un carro de viandas e comercio e bebercio, pidiendo asilo en o Castelo de Amalric. E os Caballeros dixeron que entrase, mais O Mio Caballero Don Elfriedo dixoles que no, que o Caballero ad portas era Don Elric de Tournedó, hermano quera de Don Fadric de Tournedó, artxienemigo de Don Elfriedo, a quien este había matado años ha *, e que habia que ser precavido perque podía ser un malandrín e facernos a gran putada, e que no había mais que verle, goarro e sin afeitar. E salieron O Mio Caballero e con la mesnada entera de Don Ferrán do Yelmo Tieso. E Don Elric, todo sonrisitas, dixo que pedia asilo e que ponia suos cien homes de guerra ao serviço do Don Elfriedo e que metiéramos o carromato de viandas ao Castelo per a darnos o gran xolgorio.
O Mio Caballero no fiábase de Don Elric, mais D. Ferrán do Yelmo Tieso dixo que iba a marcar con tixas de colores as viandas que iban en carromato, e Don Elric e suos homes torçeron seu gesto, e Don Ferrán abrió el carro, e vio questaba pleno de Bitxos Verdes, e dio a señal dalerta.
E montose una gran gresca entre os homes de Don Elric e os homes de Don Elfriedo e Don Ferrán, e os Bitxos Verdes quisieron entrar ao Castelo aprovetxando el follón, mais ahí estaban O Señor de Manderley e Don Ruben da Calva Blonda con seus homes, todos ben afeitados, e cortaronles o paso, e fostiaron do lindo a os Bitxos, mentras O Mio Caballero e Don Ferran do Yelmo Tieso e seus homes fostiaban aos homes de Don Elric, e como o plan salioles mal, pos os moito cobardes e cagones se piraron, no sin antes haberse llevado una buena manita dostias todos ellos, e Don Ruben da Calva Blonda se calzó solito a vente bitxos, e incluso meoles encima, pa rematarlos, perque tenia que vaciar os dos pellejos de agua de cebada malteada que sabía bebido esa mañana.
E foe grande gesta, e otro plan que salioles aos Bitxos a tomar por saco.
E supimos que o traidor Don Elric de Tournedó mandó misivas e cartitas aos Señores dotros Castelos que entoavía no habían caído, lloriqueando y dixendoles que en o Castelo de Amalric todos eran moito malos, que no habían querido dar asilo, yeso que chevaban moitos regalos, viandas, comercios y bebercios. Gran filldeputa era Don Elric. E Don Ruben da Calva Blonda dixo que como vieralo otra vez, iba a afeitarle sua barba a fostiazo limpio, por goarro e traidor.
E depois de a fazaña deo día, todos fuimosnos a afeitar, con moitas ganas, queso de fostiar sin afeitar no es cosa buena … (continuará).
Post Scriptum: AC/DC, “Back in Black”; EXS “Fuar Ach Snog”; Australian Private Reserve “Raconteur”; Shavemac Ebonite D01 2B; Torrebachi; Beter 02002; Bolzano #1; Tallow & Steel “Yakushima”; NTS “Albaricoque”; Loewe 7 Anónimo.
Y como hoy me he afeitado con un jabón australiano, no podía ser otro el fondo musical …
Que no falte el humor, sobre todo en tiempos convulsos …