Sábado 28 do Marxo, San Cástor
As noticias que tráxonos Cipriana procuparon en grado sumo a O Mio Caballero, e aos demais Caballeros, escuderos, senescales, homes darmas e mamporreros do Castelo. Perque Nos estábamos preparados pera a guerra en tierra, mais non pera a guerra aérea. E Nos no teníamos ni dragones ni morciagalos, e anque os Bitxos solo tenían tres morciagalos, tres son moltitud, e con uas cuantas pasadas sobre o Castelo cagando sin parar os morciagalos llenarian·ho tuto de bitxos verdes e nada podrían facer os bravos lutxadores e defensores do Castelo atacados por vangoardia e retagoardia, o sia, rodeados, e sin poder afeitarse.
E reunieron·se todos os Caballeros pera ver qué podía facerse … O Señor de Manderley propuso poner balistas en as torres, e cuando vinieran volando os morciagalos, disparar·hos en fuego cruçado o en enfilada, que algun dardo daría en ellos. Mais era moito arriesgado, perque os morciagalos volaban e podían esquivar os dardos, e bastaba que uno pasara por sobre as muralhas e cagara pera tener un millar do bitxos dentro do Castelo.
E hete aquí que mentras tutos rompian·se a cabeixa pensando cómo vençer aos morciagalos e evitar que cagaran dentro do Castelo, Don Ruben da Calva Blonda mató una moscarda questaba molestando·ho dun manotaço sobre a mesa, e a moscarda quedó fecha merda e tuta plasta.
E O Mio Caballero, viendo a Don Ruben, pusose de pie de golpe e dixo “¡Eso, eso es o que vamos a facer!”. E todos os Caballeros miraron·ho e se preguntaron qué era o que iban a facer. E O Mio Caballero dixo: “Faceremos o que dixe O Señor de Manderley, pero con un aditamento que ocurrioseme viendo a Don Ruben. Pero ha de facerse a tuta prisa, perque os bitxos poden atacar ao amanescer”.
E homes e mulheres do Castelo pusieron·se manos a obra pera facer o aditamento que ocurriosele a Don Elfriedo, e yo estaba moito orgulloso de O Mio Caballero e de sus ideas, e todo eso era perque se afeitaba moito ben. E esa noite ficimos cuatro aditamentos, uno para cada morciagalo e otro más por si uno falhaba … E o Caballero Don Ferrimino Fuegon, que sacababa dafeitar e por tanto estaba presto pera bonas ideas, dixo de poner una cosita mais, por si se colaba algun morciagalo, e así ho preparamos …
E Don Elfriedo e O Señor de Manderley pusieron as balistas en os torreones da prima linia de muralhas, e Don Ferrimino preparó sua sorpresita, e de seguro que O Gordo Cabron no sabia o que esperaba·le, de confiao questaría con sus morciagalos cagadores.
E depois dafeitarnos todos, queso era, en duas palabras, in-soslayable, esperamos o ataque dos Bitxos Verdes, tanto por tierra como por aire, perque mar no había. E a brava Cipriana buscó con ahinco a Don Ferrán do Yelmo Tieso, para batirse a suo lado barriga con barriga, mais no ho encontró, perque Don Ferrán sabía que Cipriana ho buscaba, e subió a o mais alto da Torre de Homenaxe, per a dirigir a defensa do Castelo, xunto a O Mio Caballero Don Elfriedo, e Don Ferrán pintó con tixa de color roxo una tablilla, otra con tixa blanca e otra con tixa azul, e solo Os Caballeros e os homes darmas sabían perqué … (continuará).
POST SCRIPTUM: ÑU, “Acorralado por ti”; Racogonius Pure Oil #9, variación “A”, Bergamota-Cedro-Neroli (aclaro: no existe la base #9 de Racogon, esta base la creamos a mia signora y yo en homenaje al Maestro Rafa … ); Joserra “Viriato” (muestra; estoy impresionado por las tres muestras que he usado los tres últimos días, este Joserra es un MAESTRO); Alpha Outlaw Arctic Fox; Suribachi; Rockwell 6S R5; Bolzano #3; Joserra “Aguas de Gredos”; LEA Classic.
Los más viejos del lugar recordarán que antes de La Movida, existió EL ROLLO. El Rollo fue un movimiento gestado de 1974 a 1978 en Madrid, y, contrariamente a lo que hizo La Movida (pop puritito), el Rollo hacía ROCK, y rock del bueno. Eran grupos como Mermelada de Lentejas (luego Mermelada), Ñu, Asfalto, Topo, Leño, Cucharada y algunos “importados” desde Cantabria (Bloque) o Argentina (Moris o Tequila). De todos ellos a mí me gustaba mucho ÑU, a quienes vi en directo haciendo de teloneros de Dr. Feelgood, y cuando todavía el guitarrista era Rosendo. José Carlos, el cantante, quería ser Ian Anderson … Por cierto, siguen vivos y bien … Hoy les he dedicado el afeitado …
Chicos, que no falte el humor, sobre todo en tiempos convulsos …