Sabiendo y conociendo la sapiencia y conocimiento superlativa de los miembros de este ilustre foro de maestros del afeitado, y sabiendo y conociendo igualmente el interés que en los mismos despiertan los escritos del afamado cronista Micer Alcuino de Astorga, generalmente relatando las aventuras de O Suyo Caballero Don Elfriedo de Amalric, cúmplenos dejar aquí constancia del contenido de un manuscrito hallado en el fondo de un baúl del Alcázar de Segovia, mientras probos empleados buscaban a ver si encontraban allí mascarillas N95. No las encontraron, pero sí este curioso manuscrito, titulado “DIARIO DE O ANNO DA PESTE”, revelador de las andanzas del Caballero mientras estuvo recluido en su fortaleza en un tiempo en el que la peste era habitual visitante. Uno de esos probos empleados, lector habitual de este foro, nos ha enviado un facsímil del documento, que iremos publicando …
![](https://i.imgur.com/3MV0Di0.jpg)
Miércoles 18 do Marxo, San Salvador
E hete aquí que estando tutos os caballeros e sus damas e os escuderos e os menestrales vivendo suos días de forma normal e tranquila, chegó a peste, mais non era una peste pestilenta, sino una peste moito cabrona, pos eran unos bitxos verdes que facian toser, e ponerse caliente, e doler a cabeza, e moitos morían, e os físicos e sanadores e curandeiros deixabanse o alma intentando curar a todos, mais no podían evitarho.
E O Mio Caballero Don Elfriedo de Amalric dixo a todos que se metieran en suo castillo, e mandó tancarlo a cal y canto, e preparar as murallas, e tener prestos os arcos, as fletxas, as catapultas, as balistas e os trebuchetes, e llenó grandes pellejos de un liquido pestilente e ardiente llamado Toivo, e dio moitas ordenes para contener a os bitxos verdes.
E a primera orden fue que todos os homes que pudieran tomar armas, as tomaran, pero que antes que nada tenían que afeitarse, y afeitarse bien, que si había que palmarla, la Parca debía pillarles ben afeitados. E O Mio Caballero fue o primero en cumplirla, e depois de untarse a facie con oleo de Scotia tambén anomenada Caledonia, e mentras os trovadores facian música celestial dándole fuerte a o YUNQUE, o sia, metal sobre metal, faciendo armas para contener a os invasores bitxos verdes, Don Elfriedo cogió a sua arma de afeitar mais contundente, anomenada “a mula”, de bruta que era, e un sapone de as altas montañas que golía moito bien, e diose un afeitado de dioses, e depois diose un masaje con ungüentos que golían a frutas, e pusose a punto. E cogio a sua espada y subió as murallas.
E os bitxos verdes atacaron, mais o suo ataque falló, perque O Mio Caballero, asistido por os valientes Caballeros Don Ferrán do Yelmo Tieso, Don Xoan das Altas Torres, Don Xavier O Trovador, e O Señor de Manderley, y sus huestes y mesnadas, organizaron as defensas y repelieron a os bitxos verdes a base de fletxazos, catapultazos, balistazos, trebuchetazos, navajazos, e toivazos ardientes, e uas cuantas manitas de hostias, que entre todos fostiaron pero bien a os bitxos verdes, que doloridos, mais no vencidos, tuvieron que replegarse para o siguiente ataque …
E Os valientes caballeros celebraron esa primera victoria con un comercio y un bebercio a modo, pero no folgaron con as suas damas, perque tenían que conservar as fuerças y el calcio. Mais bien sabían que os bitxos verdes no iban a cejar en sua pretensión de cargarse el castillo e a sus moradores, e prepararonse para o próximo ataque de bitxos verdes … (continuará)
Post Scriptum: ANVIL,“Metal on Metal”; EXS “Fuar Ach Snog”; Tallow & Steel “Himalaya”; Alpha Outlaw Arctic Fox; Suribachi; Mühle R41; Bic #3; Tallow & Steel “Yakushima”; NTS “Albaricoque”; Loewe 7 Anónimo.
Y aquí los trovadores:
Señores, que nunca nos falte el humor, incluso en los tiempos más convulsos.